Dorosły człowiek traci coraz bardziej zdolność zaciekawienia, refleksyjnej obserwacji. Wystarczy mu włączyć telewizor, radio, rozłożyć gazetę. Wszystko jest zdefiniowane, objaśnione, “podane na tacy.” Inaczej dzieci. Ciekawi je otaczający świat, o który nieustannie pytają i uważnie mu się przyglądają.

Okresem rozwojowym, w którym najsilniej zaznacza się potencjał indywidualności dziecka jest wiek przedszkolny. To wiek rozkwitu twórczości dziecięcej, przejawiającej się w działalności zabawowej, plastycznej, konstrukcyjnej, muzycznej i werbalnej. To wiek nieskażony schematyzmem myślenia i działania. Obserwując dziecko zajęte zabawą możemy spostrzec, jak wiele wysiłku wkłada ono w tę aktywność, jak wiele przejawia uporu w przezwyciężanie napotykanych trudności. Twórcza aktywność dziecka oraz bogata wyobraźnia ujawnia się także w czasie rozmów, tworzenia opowiadań, wierszy, piosenek, w twórczości plastycznej.

Rodzice starają się tworzyć dziecku środowisko, które umożliwia rozkwit różnorodnych wrodzonych zdolności. Zapewniają możliwości pełnej realizacji wrodzonego potencjału twórczego dziecka. Nie muszą uczyć swojego dziecka twórczego podejścia do życia. Wszystkie dzieci takie podejście przejawiają, jeżeli dane im będą możliwości pomyślnego rozwoju.

 Aby dziecko mogło odkrywać, twórczo działać musi mieć dostęp do różnych materiałów i miejsc, gdzie zrealizuje swoje pomysły. Każde działanie musi przynieść dziecku satysfakcję i radość. Musi być dostatecznie trudne, by dziecko miało okazję do pokonywania przeszkód.

Pamiętajmy, że aby pomóc dziecku rozwijać się twórczo musimy:
– traktować dziecko z szacunkiem i pozwolić mu na swobodę w poznawaniu rzeczywistości;
– stworzyć atmosferę, w której muzyka, książki czy sztuka będą stanowiły naturalną część dziecięcego świata;
– traktować pytania i pomysły poważnie i z respektem;
– szanować prywatność dziecka;
– akceptować ekstrawaganckie zachowania dziecka;
– doceniać to, co niezwykłe i kontrowersyjne;
– pomagać dziecku uczyć się na błędach;
– unikać stereotypowego traktowania ról dziecka związanych z płcią;
– zachęcać do wyrażania własnych myśli i uczuć;
– uczyć dziecko patrzeć i naprawdę widzieć;
– pomagać dziecku uczyć się ufać własnym zmysłom;
– zachęcać dziecko do usprawniania swojej twórczości.

 

Należy pozwolić dziecku na oryginalność, fantazję, pomysłowość i niekonwencjonalność. Trzeba zorganizować dziecku warunki do jego własnych działań, inspirować je a nie wymagać, motywować a nie oceniać. Spróbujmy towarzyszyć i podążać za dzieckiem podsuwając mu zadania i motywując do działania.